งานวิจัยนี้มีจุดประสงค์เพื่อประมาณค่า Hedge ratio ผ่านแบบจำลองเศรษฐมิติ ได้แก่ OLS, VAR, VECM และ Bi-GARCH รวมไปถึงทดสอบประสิทธิผลในการป้องกันความเสี่ยง (Hedging effectiveness) สำหรับช่วง in-sample และ out-of-sample ในรูปแบบของความสามารถในการลดความแปรปรวนของพอร์ตที่มากที่สุด เพื่อหาแบบจำลองที่เหมาะสมสำหรับกรณีศึกษาสัญญายางแผ่นรมควันชั้น 3 ในตลาดสินค้าเกษตรล่วงหน้าแห่งประเทศไทย (AFET) ผลการทดลองชี้ให้เห็นว่าฟิวเจอร์สสามารถใช้ป้องกันความเสี่ยงได้จริง และเมื่อพิจารณาเปรียบเทียบระหว่างแบบจำลองที่ให้ค่า Hedge ratio คงที่ แบบจำลอง VECM จะมีประสิทธิผลสามารถลดความแปรปรวนของพอร์ตได้มากกว่าแบบจำลอง VAR และแบบจำลอง OLS ตามลำดับทั้งในกรณี in-sample และ out-of-sample ขณะที่แบบจำลอง Bi-GARCH ที่ให้ค่าอัตราป้องกันความเสี่ยงเปลี่ยนแปลงไปตามเวลากลับมีประสิทธิผลน้อยที่สุดในส่วนใหญ่

In order to find the appropriate hedging ratios for ribbed smoked rubber sheet no.3 (RSS3) futures contract in the Agricultural Futures Exchange of Thailand (AFET), this study estimates hedge ratios through four econometric models including the OLS, the VAR, the VECM, and the Bi-GARCH models. Hedging effectiveness was measured in terms of in-sample and out-of-sample tests and determined by maximum variance reduction of portfolio frameworks. The results show that RSS3 futures contracts are effective for use as a hedging instrument. Comparing the hedging effectiveness among the constant hedge ratio models, the VECM model performed the best over the OLS and VAR models in both in-sample as well as out-of-sample periods, while the Bi-GARCH model estimating the time varying hedge ratio performed the worst in most cases.